بله. تو خوبی. به قول بعضیا، بابا تو خوبی اصن !
تو خوبی و خوبی از توئه. باشه
ولی اینها دردی از من دوا نمی کنه
فلسفه میگه : تو هستی. بله هستی.
میگه : تو خوبی. بله خوبی.
میگه : تو عاشقی، معشوقی ؛
و اصلا خود عشقی.
تو خودت قند و نباتی.
شکلاتی
شکلاتی
باشه. بگه. قبول! ولی من شیرینی تو رو نمی فهمم.
تو کمال مطلقی. همه ی خوبی ها از توئه. عشق حقیقی تویی.
باشه . باشه. قبول .
ولی دل من این چیزا رو نمی فهمه.
من می خوام عاشق بشم.
فلسفه میگه باید عاشق ِ تو بشم. ولی تو به دهن من شیرین نیستی.
اشکالی که نداره!؟
خدای خوبی هستی برام. ممنون.
ولی اگه بحث عشقه...
من نتونستم عاشقت بشم. نمیگم تو خوب نیستی،
ولی علف باید به دهن بُزی خوشمزه بیاد.
بله من بُزم. آدم نیستم.
دوست داری، آدمم کن. شیرینی عشقت رو بهم بچشون.
قشنگی عشق به شورشه. نه به شعورش.
من با عشق فلسفی خوش نیستم.
