ما، دو نوع آدم داریم: یک نوع، آدمى است که هرچه هست، در ظاهر اوست. ظاهرش جذاّب و چشمگیر و احیاناً خاشع کننده و خاضع کننده است. اما باطنش پوک و پوچ است؛ چیزى در او نیست. این، بدترین نوع آدمى است که مى‌خواهد منشأ آثار بزرگ باشد. پناه بر خدا! اما یک نوع دیگر، آدمى است که باطن او برظاهرش ترجیح دارد. ظاهرش هر چه هست، باطن او بهتر وبیشتر از ظاهر، جذّابیت دارد. امام سجاد علیه‌السلام به ما درس مى‌دهد که از خدا بخواهیم آدمى از نوع دوم باشیم.

اللّهم الرّزقنى عقلاً کاملاً و عزماً ثاقبا و لبّاً راجحاً و قلباً زکیاً و علماً کثیراً و ادباً بارعا

_{خدایا! عقل کامل، اراده نیرومند، لبّ راجح، دل پاکیزه، دانش بسیار، و ادبى برجسته ودرخشانْ به من عنایت کن!}

_{مقام معظم رهبری ۱۳۷۲/۱۲/۲۲}