تشنگی بهانه بود

قرار بود دوباره نبی

ببوسد لبهای حسینش را ...

پ.ن: یا بنیّ! هاتِ لسانک. فأخذ بلسانه، فمصّه  (نفس المهموم ص 307)  

جابر بن عبداللَّه روایت می کند که: کنّا مع رسول اللَّه صلى الله علیه و آله و سلم و معه الحسین علیه السلام ، فعطش ولم نجد الماء، فأعطاه لسانه، فمصّه‏ حتّى روى.

جابر بن عبداللَّه روایت می کند که: همراه پیامبر ص بودیم و حسین ع نیز با ایشان بود که تشنه اش شد و آبی در دسترس نبود. پس پیغمبر ص زبان خود را در دهان حسین ع گذاشت و کودک شروع به مکیدن آن کرد تا سیراب شد.