چه نیازى به نبى ؛ ص50

ابتدا و انتهاى شریعت‏

اگر از بنده بپرسند شریعت از کجا شروع مى ‏شود؟ عرض مى‏کنم: از خدا شروع مى‏شود و با بعثت‏ پیامبر (ص) و ولایت امامان (ع) امتداد مى‏یابد تا ولایت فقیه. زیرا حاکم اسلامى مظهر شریعت است. آیا مى‏شود دین‏دارى کرد و نسبت به ولى امر مسلمین ارادت نداشت؟ ما نباید ولایت فقیه را از جنبه‏ى سیاسى صِرف در محافل بحث کنیم و از ابعاد روحانى و معنوى آن غفلت نمائیم و ندانیم به همان دلیل که ولایت الهى را پذیرفته‏ایم ولایت فقیه را قبول داریم، چون ولایت فقیه ظهور ولایت خدا است در زمان غیبت امام زمان (عج). ابوسفیان با دین به صورت سیاسى صِرف برخورد کرد. او مى‏گفت: محمد از طرف بنى هاشم دین آورد تا با بنى امیه مقابله کند. او متوجه نبود که وَحى الهى و شریعت محمدى (ص) یعنى چه. این نوع نگاه سیاسى به دین، دین‏دارى نیست؛ دین یک حقیقتى است از عالم غیب، باید به آن ایمان آورد و به آن عشق ورزید و روح و روان خود را با آن آشنا کرد. در همین رابطه عرض مى‏کنم ولایت فقیه نیز یک مسأله‏ى شرعى است که سیاست آن هم عین دیانت آن است، نه این‏که یک مسأله‏ ى سیاسى صرف باشد. معلوم است که در دین‏دارى کامل، سیاست نیز نهفته است و ما بر اساس تبرّى از کفر و شرک مى‏گوئیم «مرگ بر آمریکا».

پیامبر (ص) حامل دین خداست و اهل بیت (ع) ادامه‏ى نبوت‏اند، جهت تبیین درست دین. علماى دین ادامه‏ى امامت و شریعت هستند، از این رو امام خمینى «رضوان الله تعالى علیه» فرمودند: «قضیه‏ى ولایت فقیه یک چیزى نیست‏ که مجلس خبرگان ایجاد کرده باشد. ولایت فقیه یک چیزى است که خداى تبارک و تعالى درست کرده است. همان ولایت رسول الله (ص) هست»

اگر ما نتوانیم مسائل فکرى‏مان را با ولایت فقیه حل کنیم، آن طور که لازم است ارتباط کامل با شریعت پیدا نکرده‏ایم و قلب ما به طور همه‏جانبه با دین خدا مرتبط نشده و همان‏طور که عرض کردم بنا به فرمایش امام رضا (ع) مزه‏ى دین‏دارى را نخواهیم چشید و مسلّم نیم عمرمان در پریشانى و نیم دیگر در پشیمانى مى‏رود؛ زیرا با نپذیرفتن ولایت فقیه؛ ولایت طاغوت را پذیرفته‏ایم. کسانى که مسأله‏ى ولایت فقیه برایشان حل نشده است، روح عبودیتشان ضعیف مى‏ماند و به عبودیت همه‏جانبه نمى‏رسند.

آرى! شریعت، یک تحفه‏ى الهى است، اگر بخواهیم در دنیا و آخرت، اضطراب و پشیمانى نداشته باشیم باید به شریعت؛ یعنى نبوّت، امامت و فقاهت، دل ببندیم، باید به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) رجوع کنیم تا حیات زمینى‏مان هماهنگ با نظام هستى و بر مبناى فطرت انسانى تحقق یابد و در نهایت، زندگى و انتخاب‏هاى ما، بر ضدّ ما نباشد؛ همین امر، علت نیاز ما به دین و شریعت است.