پسرم، خدا را شاکر باش که رهبر امروز کشور تو، از این انس برخوردار است و از این امن سرشار. و این است که براى مبارزه با همه‏ى این‏هایى که آتش مى‏کارند، ایستاده است و نه بر شرق و نه بر غرب و نه بر جهان سوم و حتّى نه بر ملّیت ایرانى، که بر ایمان مردم و آن‏هم نه ایمان غرور، که بر ایمان به خداى واحد قهّار متّکى است. و همین است که بدون شوخى، با درک تنهایى، باید بارور شد و زایید و در متن تاریکى، باید ایستاد و نور پاشید؛ که آن درک، زاینده است و این تاریکى، خواستار نور. و از این دو نکته گذشته، مطمئن باش که براى دشمن منحرف، هیچ چیز خطرناک‏تر از انحرافش نیست. ماشینى که از

مسیر منحرف شده، اگر تو بخواهى بیش‏تر از انحرافش، مجازاتش کنى، نخواهى توانست؛ که امام صادق (ع) مى‏فرماید: «تو براى بدکار، بیش از کارش، عملى نخواهى داشت».

پسرم محمّد! تو در این زمانه و در این سرزمین- این زمانه‏ى تاریک و این زمین شلوغ- اگر بخواهى که کف حادثه‏ها نشوى و حادثه‏ساز باشى، باید بیّنات، کتاب و میزان را داشته باشى و با این سه وسیله، در تمامى جریان‏هاى فکرى و سیاسى و اجتماعى، در برابر فریب‏ها و شیطان‏ها، قائم و بر پا باشى، آن‏هم قائم به قسط و بر روى ساقه‏ها و ریشه‏هاى محکم؛ که در آیه‏ى «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّه ...» (فتح/29)  و آیه‏ى «وَلَقَد ارْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ»، (حدید/25)  به آن اشاره رفته است.

بیّنات؛ یعنى آنچه خودش روشن است و روشن کننده‏ى دیگرى هم هست. بیّنات، آن هدایتى است که وضع تو و جهان را، رابطه‏ى تو و جهان را و مقصد تو و جهان را روشن مى‏نماید.

کتاب؛ یعنى دستورها، نوشته‏ها، فریضه‏ها و آداب و احکام، در این حرکت و در این رابطه‏ها.

میزان؛ یعنى معیارى که در انتخاب مقصد و انتخاب مکتب و در انتخاب عمل، تو را راهنما باشد و در هنگام تزاحم و درگیرى، تکالیف و فرایض و وضع تو را مشخص نماید.

کسى که این سه اصل را داشته باشد، گرفتار برخوردهاى سازمانى و حزبى و یا مرشد و مراد نمى‏شود؛ حتى با بصیرت دیگران، خودش را کور نمى‏سازد؛ که انسان از کارش، به اندازه‏ى بصیرتش بهره مى‏برد.

                        نامه‏هاى بلوغ، ص: 18