پا نوشت : یک سری مطالب از گذشته های دور ارسال نشده بود. ببخشید که با دو سال تاخیر ارسال میشن!

کلا خاک توی سر ما بچه مسلمون ها. که حتی بلد نیستیم به این چیزها فکر کنیم.

شاهکار این انیمیشن درست جایی است که تاداشی یک پنجره ی تازه به روی برادرش هیرو می گشاید. بدون اینکه یک کلمه حرفی بزند و یا نصیحت کند. فقط بگوید "چند لحظه صبر کن اینجا کاری دارم."  این یعنی تماشا یعنی انسان به یاد بیاورد که فطرتا خواهان چیست. یعنی یک بازی نوستالوژیک هدفمند. و حتی بدون هیچ شرمی بگوید علم قدرت است. و باز آن را نشان دهد. به جرئت می توان گفت این فیلم با کمی دست کاری جزئی و بومی سازی فرهنگی ، یکی از دقیق ترین انیمیشن های ساخته شده با دید تربیتی است.