یعقوب ، بر پیرهن خونین یوسفش گریست

تا کور شد ...

پیرهن یوسف ما ...

و ما ...

پ.ن: فَأَخَذَ قَمِیصَه‏ (لهوف 129) 

..........به تاراج رفت ............

گلوی مداح نا نداشت ...

آب

طاقت حال عباس را نداشت
وسط روضه
غش کرد؛ ریخت...  

چرا کوه طور؟

موسی جان

روی  نیزه ها هم

می شود کلیم الله شد ...

پ.ن:  فتنحنح‏ الرّأس‏ ( موسوعة الامام الحسین، ج‏6، ص: 126) 

برای سر به راه شدنمان

حتما

باید

"سر"  به  راه می شدید ؟ 

پ.ن: بَعَثَ بِرَأْسِ الْحُسَیْنِ ^{علیه السلام}  إِلَى الْکُوفَة ( لهوف ص 142)

 ............................... به سمت کوفه فرستاد ..................

ما به پای تو اشک ریختیم

خودمان

         قد کشیدیم.

پ.ن: فَإِنَّ الْبُکَاءَ عَلَیْهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام _{(وسائل الشیعة ؛ ج‏14 ؛ ص504)}  

امام رضا ع : همانا گریه بر حسین ع گناهان بزرگ را از بین می برد.

گرگم به هوا--- در بیابان --- روی مغیلان --- با کوفیان --- پا برهنه --- بچه های حسین

پ.ن: فَخَرَجْنَ حَوَاسِرَ مُسَلَّبَاتٍ حَافِیَات‏ (لهوف ص 66)

گفت از دور آتشی می بینم. *

و رسالت زینب آغاز شد. **

پ.ن: ثُمَّ أُخْرِجَ النِّسَاءُ مِنَ الْخَیْمَةِ وَ أَشْعَلُوا فِیهَا النَّار (لهوف ص132)

................................. و خیمه ها را به آتش کشیدند ..........

_{* طه / 10}

_{** طه / 13}

از رموز عاشوراست

میان خدا

و پیامبر کربلا... 

پرتاب نیزه ...

تیر اندازی ...

سنگ پرانی ...

اسب دوانی ...

پ.ن: فَدَاسُوا الْحُسَیْنَ ع بِحَوَافِرِ خَیْلِهِمْ حَتَّى رَضُّوا صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ (لهوف ص135)

...........................اسبهایشان تا اینکه ......................سینه اش ..........

وقت تقسیم سرها که شد
کوفیان هم از عدالت علی گفتند!

پ.ن: وَ رُوِیَ أَنَّ رُءُوسَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ ع کَانَتْ ثَمَانِیَةً وَ سَبْعِینَ رَأْساً فَاقْتَسَمَتْهَا الْقَبَائِلُ لِتَقْرُبَ بِذَلِکَ إِلَى عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ زِیَادٍ وَ إِلَى یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَجَاءَتْ کِنْدَةُ بِثَلَاثَةَ عَشَرَ رَأْساً وَ صَاحِبُهُمْ قَیْسُ بْنُ الْأَشْعَثِ وَ جَاءَتْ هَوَازِنُ بِاثْنَیْ عَشَرَ رَأْساً وَ صَاحِبُهُمْ شِمْرُ بْنُ ذِی الْجَوْشَنِ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ جَاءَتْ تَمِیمٌ بِسَبْعَةَ عَشَرَ رَأْساً وَ جَاءَتْ بَنُو أَسَدٍ بِسِتَّةَ عَشَرَ رَأْساً وَ جَاءَتْ مَذْحِجُ بِسَبْعَةِ رُءُوسٍ وَ جَاءَپ بَاقِی النَّاسِ بِثَلَاثَةَ عَشَرَ رَأْساً. (لهوف ص: 144)