خواندن دلواپسی های حلیمه، آن هم با تعلیق های همیشگی مجید قیصری، لذتی دارد شاید از تماشای فیلم مجید مجیدی بیشتر ! اینکه بچه ات پادشاه عالم باشد، و هر روز جن و ملک ؛ آدم و حیوان و همه و همه بیایند به دست بوسش در نهان و عیان، و تو ندانی قضیه از چه قرار است و درست در همین جا، سر و کله ی سه کاهن یهودی سر برسد که ...
آری میلادش(ص) مبارک.
این مطلب در کانال تلگرامی ام : +
پ.ن: بعد تر، مفصل چند جمله ای در مورد این کتاب می نویسم.
ببخشید چند لحظه :
میشه خیلی کار ها کرد و خیلی چیز ها نوشت، و یا حداقل عکسی گرفت و انداخت رو نت !
همیشه صفحات و نوشته های درون گرا ها برام جالب بوده! از این به بعد چیزهایی می نوسیم که مثلش رو خیلی جاها دیدید، ولی باور کنید اینها از یک جنس دیگه هستند.
خیلی ها خوششون میاد که اینجوری می نویسند، ولی من بدم میاد. ولی باید بنویسم ...
بگذریم. اینها رو خوندم : 
گپ و گفت حرفه ای (درمورد مصاحبه گرفتن)
هنر مردن [استاد طاهر زاده]
انفطار صورت (گرافیک و نقاشی) [شهید آوینی]
دیدم که جانم می رود [حمید داوودآبادی]
صد سال تنهایی [گابریل گارسیا مارکز]
