چرا کوه طور؟

موسی جان

روی  نیزه ها هم

می شود کلیم الله شد ...

پ.ن:  فتنحنح‏ الرّأس‏ ( موسوعة الامام الحسین، ج‏6، ص: 126) 

برای سر به راه شدنمان

حتما

باید

"سر"  به  راه می شدید ؟ 

پ.ن: بَعَثَ بِرَأْسِ الْحُسَیْنِ ^{علیه السلام}  إِلَى الْکُوفَة ( لهوف ص 142)

 ............................... به سمت کوفه فرستاد ..................

سخنرانی استاد خسروپناه در هیئت روضه الزهرا شهرستان دزفول

با موضوع :

حماسه عاشورا عاقلانه بود یا عاشقانه ؟؟

دریافت با حجم 17 مگابایت

(+++)

ما به پای تو اشک ریختیم

خودمان

         قد کشیدیم.

پ.ن: فَإِنَّ الْبُکَاءَ عَلَیْهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام _{(وسائل الشیعة ؛ ج‏14 ؛ ص504)}  

امام رضا ع : همانا گریه بر حسین ع گناهان بزرگ را از بین می برد.

گرگم به هوا--- در بیابان --- روی مغیلان --- با کوفیان --- پا برهنه --- بچه های حسین

پ.ن: فَخَرَجْنَ حَوَاسِرَ مُسَلَّبَاتٍ حَافِیَات‏ (لهوف ص 66)

گفت از دور آتشی می بینم. *

و رسالت زینب آغاز شد. **

پ.ن: ثُمَّ أُخْرِجَ النِّسَاءُ مِنَ الْخَیْمَةِ وَ أَشْعَلُوا فِیهَا النَّار (لهوف ص132)

................................. و خیمه ها را به آتش کشیدند ..........

_{* طه / 10}

_{** طه / 13}

از رموز عاشوراست

میان خدا

و پیامبر کربلا... 

پرتاب نیزه ...

تیر اندازی ...

سنگ پرانی ...

اسب دوانی ...

پ.ن: فَدَاسُوا الْحُسَیْنَ ع بِحَوَافِرِ خَیْلِهِمْ حَتَّى رَضُّوا صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ (لهوف ص135)

...........................اسبهایشان تا اینکه ......................سینه اش ..........

وقت تقسیم سرها که شد
کوفیان هم از عدالت علی گفتند!

پ.ن: وَ رُوِیَ أَنَّ رُءُوسَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ ع کَانَتْ ثَمَانِیَةً وَ سَبْعِینَ رَأْساً فَاقْتَسَمَتْهَا الْقَبَائِلُ لِتَقْرُبَ بِذَلِکَ إِلَى عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ زِیَادٍ وَ إِلَى یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَجَاءَتْ کِنْدَةُ بِثَلَاثَةَ عَشَرَ رَأْساً وَ صَاحِبُهُمْ قَیْسُ بْنُ الْأَشْعَثِ وَ جَاءَتْ هَوَازِنُ بِاثْنَیْ عَشَرَ رَأْساً وَ صَاحِبُهُمْ شِمْرُ بْنُ ذِی الْجَوْشَنِ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ جَاءَتْ تَمِیمٌ بِسَبْعَةَ عَشَرَ رَأْساً وَ جَاءَتْ بَنُو أَسَدٍ بِسِتَّةَ عَشَرَ رَأْساً وَ جَاءَتْ مَذْحِجُ بِسَبْعَةِ رُءُوسٍ وَ جَاءَپ بَاقِی النَّاسِ بِثَلَاثَةَ عَشَرَ رَأْساً. (لهوف ص: 144)

چکه های آب

چون چکاچکِ شمشیر

               قلب عباس

                             چاک چاک                         

پ.ن: فجاء سهم، فأصاب القربة، ... ثمّ جاء سهم آخر فی صدره (نفس المهموم /337)
پس تیری آمد و بر مشک نشت و تیر دیگری بر سینه اش